Jólastuð

Jæja, nú eru jólin víst að koma eina ferðina enn, ég sem alltaf hef verið svo mikið jólabarn er bara ekki í neinu jólastuði. Hvað á maður eiginlega að gera til að komast í jólastuð. Ég veit það ekki, ég hálfkvíði bara fyrir jólunum, enda verður þetta fyrsta Aðfangadagskvöldið sem ég er barnlaus. Ég veit að ég verð auðvitað ekki alein, þar sem fjölskylda mín mun passa uppá það, hef engar áhyggjur af því en barnlaust Aðfangadagskvöld eru bara engin jól.

Í fyrra voru þau hjá mér, en svo fórum við heim til ömmu þeirra og afa og hittum pabba þeirra þar. Ég er bara eitthvað svo pirruð á honum núna að mig langar ekkert til að hitta hann á Aðfangadagskvöld, hann er algjörlega búinn að klúðra þessu núna, allavega líður mér þannig þessa dagana. Held að ég sé bara að því komin að afskrifa hann "for good". Þessi kona má bara eiga hann, hann er ekki einu sinni spennandi svona klikkaður eins og hann er þessa dagana.

Jæja það þýðir víst ekki að sökkva í eitthvað þunglyndi, ég er nú samt að vona að eitthvað af krökkunum verði nú hjá mér á jólanótt! Það er eitthvað svo voðalega sorglegt að vera aleinn á jólanótt, þó maður hafi hund.

Life goes on